November: reizen

Onze vaste cliënten zullen het vast gemerkt hebben dat ik er een paar weken niet ben geweest.

Ik ben namelijk op reis geweest naar mijn geboorteland Libanon. Twee en een half jaar lang heb ik hier samen met mijn dierbare nicht naar toegeleefd. Als voorwaarden moest er een diploma in de pocket zijn en het moest veilig zijn.

De voorpret van de voorbereidingen deed zeker niet onder voor de reis zelf. Met een gerust hart lieten we ons thuisfront achter. Ook zij waren meegenomen in de voorbereidingen om alles goed te regelen.

Niets stond ons in de weg om te genieten met volle teugen en dat hebben we gedaan.

Vanaf dag een tot zelfs nu ruim twee weken na de vakantie geniet ik (na). Wat een indrukken, belevenissen en mooie mensen. Van het bezoeken van de ceders tot het uit uitproberen van arquila (beter bekend als de waterpijp). Elke dag gewekt worden met getoeter van auto’s en een adembenemend mooi landschap met de zon als kers op de taart. En even niets hoeven en ten volle je over kunnen geven aan genieten…

Wat kan afstand nemen van je dagelijks leven of misschien zelfs sleur je een andere kijk geven. Zoals de bergbeklimmer de berg tijdens het naderen beter kan bestuderen vanaf de top, dan wanneer hij aan het klimmen is.

Tijd te nemen om je hart te luchten, verdriet te uiten en je laten slijpen zoals ijzer ijzer scherpt. De naakte waarheid onder ogen zien en het nemen zoals het is, niet mooier en niets minder. En vooral beseffen wat je allemaal hebt, je zegeningen tellen en na 10 dagen als hoogtepunt van de hele reis weer te kunnen omarmen.

That’s life, bitter sweet met mooie memories in mijn hart, zodat ik de dagelijkse dingen weer met volle vreugde kan omarmen. Tót de volgende reis…, ik ben al druk aan het sparen.