Ik ben verantwoordelijk voor wat ik zeg , niet voor hoe een ander het ‘hoort’.
Met onze woorden kunnen we afbreken en opbouwen (reBUILD). En dat niet alleen, we hebben altijd een keus wat we hierin kiezen en ook in wat we (terug) zeggen. Dat is mooi om te weten, zo hoeven we niet meer anderen de schuld te geven. We hoeven ons niet op hetzelfde ‘niveau’ als de ander te begeven om het voor onszelf op te nemen.
Mensen weten soms niet hoe erg ze ons kwetsen met hun woorden of hun gedrag. Neem je tijd om dit een plek te geven en het verdriet te uiten. Mijn advies zou zijn om het te delen, niet met de hele wereld maar met iemand die je vertrouwt. Dan kan je er nog voor kiezen of je het gaat benoemen aan de persoon in kwestie en op welke manier je dat gaat doen. Is dit gemakkelijk? Uit ervaring moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat ik dit vreselijk moeilijk vind. Ook hier weer mijn befaamde zin, maar niet onmogelijk. Waar kies jij voor? Misschien kan het spreekwoord; “wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet!” toch anno 2019 erg goed van pas komen. Dit vergt lef en moed om in situaties eerst te bedenken waarom de woorden je kwetsen. En vervolgens of en hoe je wilt gaan reageren.
Zo kunnen we een mooiere wereld bouwen voor onszelf, waarin schuldgevoelens en verbittering onbekenden blijven. Dit zal zonder twijfel ook een positief effect hebben op de mensen die dicht bij ons staan. En wat zal dat weer opbouwend zijn voor de mensen die om hen heen staan.
reBUILD the world, make it a better place!